Govert en Maria pagina 08.2A.28A

Govert en Maria pagina 08.2A.28A-2

Govert en Maria pagina 08.2A.28A-3

Govert en Maria pagina 08.2A.28A-5

Govert en Maria pagina 08.2A.28A-6

Govert en Maria pagina 08.2A.28A-7

Winkel Renkum pagina 08.2A,28A winkel Renkum

Winkel Gorcum pagina 07.2A winkel Gorcum

Govert Snoek en Maria de Nooij - pagina 4

Huis Renkum

gezinsfoto 22 mei 1930  van li naar re:  Grie (huishoudster), Marie, aan het dammen met Wim; Johan, Marie Snoek-de Nooij. De groep was zorgvuldig zo gearrangeerd dat ook het grote schilderij, de trots van de familie, op de foto kwam.  Info van Johan Snoek (Govertzoon):

Dat schilderij kochten Govert Snoek en Marie Snoek-de Nooij) aan het begin van hun huwelijk, in de glorietijd toen de zaak nog veel geld opleverde. Het hing in de vestibule van het deftige huis aan de Kalkhaven en was een statussymbool: "wij behoren bij de notabelen". Maar toen kwam de afgang en werd dat schilderij een herinnering aan vergane glorie. Het is in de oorlog  verbrand. En wat zouden we er anders mee gemoeten hebben? Maar toen mijn moeder overwoog de zaak in Renkum te kopen/huren zeiden de ooms De Nooij: "die kamer is zo groot dat je er je schilderij in kwijt kunt".     bron: familiealbum van Rie Snoek, geb 1918, Govertdr

De Borgstelling

1963 - Marie Snoek-de Nooij vertelt

Bron: Boekje ivm 40 jarige bruiloft van Ko de Nooy en An Snoek (Ria kreeg dit boekje van Johan Snoek, zoon van Ko&An, in 2007)

"flitsen uit het verleden" door M. van Gorcum tot Redichem

Het was 30 september 1915, dat o.g. (ondergetekende; RS) de bruid van vandaag voor 't eerst ontmoette; ze bracht me van 't station Gorcum naar haar ouderlijk huis, ter kennismaking; en 's avonds naar m'n pension aan het „Eind van de Langedijk".

Het doel van m'n komst naar Gorcum was, om als volontair bij fa. Snoek, de opleiding tot textielkundige te voltooien. An had het in die tijd niet gemakkelijk; elke dag moest ze enkele uren plat op de grond liggen omdat haar rug dat nodig had. In die houding werden er spreien gebreid, een werk dat An verfoeide, 's Morgens voor 7 uur had ze dan al heilgymnastiek gehad; óók geen pretje! Dat viel niet mee voor een levenslustig jong meisje; maar .. de rug genas, en de kwelling was dus niet vergeefs geweest.

Vóór m'n vertrek naar Gorcum hadden 2 zusters en 2 broers de Nooy, een stuk grond gekocht aan de markt te Ede, waarop binnenkort een textiel-zaak gebouwd zou worden, waarvan de bouwtekening klaar was; het was een hele onderneming. Toen dan ook op 11 november Govert Snoek naar Ede reisde, om aan vader en moeder de Nooy toestemming tot verloving met hun dochter Marie te vragen, waren de ouders daar niet onverdeeld blij mee. Ze vonden dat Maria eerst maar eens „op het matje" moest komen; doch met vele argumenten en zelfs met bijbelteksten bepleitte de dochter haar zaak, en iedereen begreep, dat er tot elke prijs een oplossing moest komen. Ineens was daar de oplossing; de grond en het bouwplan werd met een goede winst verkocht aan fa. Poel. We verloofden 6 december en in 1916 werd ons huwelijk gesloten.

Veel logé's kregen we in ons jonge gezin; zus Mien leerde zelfs nog schaatsenrijden in Gorcum. 't Meest van allen kwam Ko; en omdat we naast moeder Snoek woonden, ontmoette hij vaak Govert's jongste zusje An. Om onopvallend nóg vaker An te zien, bestelde hij een costuum-naar-maat bij fa. Snoek, Leerdam. Govert had wel gezegd, dat de „coupe-Leerdam" niet kon wedijveren met Parijse kunstenaars op dat gebied, doch Ko hield voet bij stuk. Het zou immers een reden zijn om veel weekends in Gorcum te zijn: uitzoeken, maat nemen, 2x passen, enz. Maar ach! de meest frivole stof uit de collectie, was méér degelijk dan charmant; het eindresultaat ontlokte menige glimlach. En niemand twijfelde er aan, dat de volgende opdracht een trouwcostuum zou zijn. Terwijl Ko dacht, dat niemand hem dóór had.

Op een zomeravond wilde Ko graag de landbouwtentoonstelling buiten de Waterpoort zien, en An zou meegaan als gids, want in zo'n grote stad kan een mens licht verdwalen.

Ds. Kok logeerde bij ons, om 's zondags in Gorcum te preken. Heel laat werd er eindelijk gebeld, en Govert, die hen binnenliet, zag aan hun blikken, dat ze elkaar gevonden hadden. „Wacht even hier," zei hij, „dan zal ik die dominee naar bed werken, want die hoeft jullie verhaal niet te horen." De dominee verdween gehoorzaam naar boven, en toen kwam het altijd weer nieuwe verhaal, van twee mensen, die het „samen eens ge­worden zijn". Wij leefden de verlovingstijd van dichtbij mee. Toen kwam het huis in de Torenstraat vrij, en de trouwdag werd vastgesteld: 31 januari 1923 zou het zijn. Maar . . . begin januari werd An Snoek-Both uit Leerdam ernstig ziek; moeder Snoek (Jannigje Snoek-de Kool; RS) ging daar helpen; Nel moest naar school (als onderwijzeres; RS), en zo was er 17 januari niemand thuis om het bruidspaar na de ondertrouw te ontvangen.

Nóg zie ik jullie samen over het plein van de Kalkhaven aankomen, terwijl Govert met de scheerzeep nog op z'n gezicht, naar de voordeur holde, waar wij en onze kinderen, als éérsten, onze gelukwensen aanboden. De bruidsdagen waren vol zorg, maar de zieke An kwam het dieptepunt dóór, vóór de trouwdag. De bruiloft werd in ons huis gehouden; na 't be­zoek aan de fotograaf kreeg 't bruidspaar dus wéér van ons de eerste gelukwensen.

Het was bitter koud in de onverwarmde kerk; iedereen was verkleumd, maar al gauw was het gezelschap weer op temperatuur. Onze „Marietje" (Rie Snoek, geb 1918; RS) was óók mee geweest; na de kerkdienst zei ze: „Het bruidspaar heeft niet met twee woorden gesproken; waarom zeiden ze niet ja dominee?" Waarop Govert zei: ,,Ze waren zeker een beetje verlegen." Het was een gezellige bruiloft.

Ik herinner me, dat Govert sprak over Rebekka's woorden „ik zal trekken"; want An was nooit van huis geweest, en nu zou ze zelfstandig zijn, en in een haar nog vreemde plaats wonen.

. . . Het leven kan mooi zijn, maar . . . wat is het ook broos, 2,5 maand later stierf Govert, na een korte ziekte. Beide families waren diep ver­slagen. De liefde en hulp, die in beide families opbloeiden, was zó iets moois, dat het niet vergeten mag worden.

In de zomer logeerde een deel van ons gezin bij Ko en An; voor een kers­verse huisvrouw een hele prestatie. Hun kindje werd toen verwacht en beide wilden dat dit kindje naar Govert zou genoemd worden. Ja Go! aan hun liefde voor die broer, heb jij je naam te danken. Toen 't jonge paar de kerstvakantie in Gorcum doorbracht, werkte de hele familie mee om de wieg te bekleden; en een positiejapon te maken. Moe-Lien-Nel-de 2 An's knipten en naaiden tot alles in de puntjes was; prachtig was de wieg, die 25 jaar later weer aan 't volgende geslacht werd uit­geleend. En de japon! An was er zo mooi in, dat Ko z'n ogen er niet van af kon houden. Blij dat het allemaal klaar was, kwam An met al die schatten in eigen huis terug.

Zoals dat méér voorkomt; het 2e kindje meldde zich al gauw; dat was niet precies de tijd, die moeder Snoek daarvoor geschikt achtte, en ze merkte bescheiden op, dat het tempo van de gezinsopbouw misschien wel wat snel was. O, Ko! jij werd de hoofdschuldige geacht, maar je zette haar heerlijk in 't zonnetje, door te vragen of ze de verjaardagskalender van haar eigen kroost eens wilde nazien. Waarop ze goedmoedig zwichtte; het probleem der verantwoorde gezinsvorming liet ze voortaan maar aan de betrokkenen over. Ze was een 18 karaats grootmoeder, dol op alle kleinkinderen; wat ook van oma An gezegd mag worden.

Toen het bezit van ons huis in Renkum bedreigd werd door het faillissement van een bank, hebben Ko en An het huis officieel gekocht, om het voor ons te behouden.

Ja! Ko en An! samen stond je altijd naast ons, óók als er risico bij was. An! weinig waren je woorden; zuiver en onbaatzuchtig je daden; trouw je liefde voor Goverts vrouw en kinderen. Ik denk aan 1945, toen de tanks in de tuin weer werden geopend, waarin alles wat waarde had, was verstopt voor de Duitsers. Wij hadden toen als évacué's niet veel méér dan de kleren, die wij aanhadden. Er is toen vaak wat overgeheveld van jou naar ons: lepeltjes-kopjes-bestek-enz., en je zei: „Als je bij ons komt, breng dan a.u.b. een tas mee, want nu de tank leeg is, heb ik veel dingen dubbel, dat is zo lastig." Ten volle was je en ben je: m'n zuster, Ko m'n broer.

Stromen van zegen en geluk zou ik over je beide willen uitgieten, maar een mens is daartoe onmachtig. Daarom vraag ik Hem die Almachtig is:

Vader sla dit paar in liefde gade;

Zoon des Vaders, schenk hun Uw genade.

Laat Uw vriendelijk aangezicht

Zeeg'nend zijn op hen gericht.

Tijdelijke woning Kerkstraat 31 - Renkum (1946).  Daar woonden ze - totdat winkel  en woonhuis in de Dorpsstraat weer herbouwd waren

Familie-bijeenkomsten

boven: Ede ca 1931: Van links naar rechts:  Achterste Rij: Marie Snoek-de Nooij 08.2A 28A (weduwe van Govert Snoek), haar zoons Wim Snoek en Johan Snoek  Voorste Rij: Rie Snoek (dochter Govert en Marie), Tine (van Ko en An -  in Kinderwagen), daarachter Anna de Nooij 08.02.32 (1 van de drie ongehuwde tantes), Rie (van Oom Ko), tante Mien de Nooij 08.02.36,  An de Nooij-Snoek 08.2A 28H met dochters Erie, Go &  echtegnoot Ko de Nooij 08.2A 28H, Costera de Nooij 08.02.24 (helemaal rechts)

*********************

de tantes Costera , Mien en Anna (de drie ongetrouwde tantes)

tante An en Oom Ko met hun kinderen Go , 09-03-1924 - Rie, 04-04-1925 - Tine, 17-05-1928 - Erie (Costera), 4-1-1930.

Marie Snoek-de Nooij (geb 1893, weduwe van Govert Snoek) met

haar kinderen Rie, Johan, Wim

bron: familiealbum van Rie Snoek, geb 1918, Govertdochter   tzt persoonsnummers 9e generatie toevoegen

Achter: Mien de Nooij 08.02.26,  Johan Snoek (geb 1920) ;  Voorste Rij: Costera de Nooij 08.02.24, Marie Snoek-de Nooij 08.2A 28A,  Rie (dr van Ko de Nooij; links op de grond),  Go (op schoot bij tante Mien de Nooij) Achter Mien haar zus Anna de Nooij 08.02.32; daarnaast  Wim Snoek (geb 1922), An de Nooij-Snoek 08.2A 28H met op schoot Erie,  Ko de Nooij met  Tine,  Rie Snoek (geb 1918)

*********************

tantes Cornelia 08.02.31, Mien 08.02.26 en Anna 08.02.32 (de drie ongetrouwde tantes)

tante An en Oom Ko 08.2A 28H met hun kinderen Go , 09-03-1924 - Rie, 04-04-1925 - Tine, 17-05-1928 - Erie (Costera), 4-1-1930. Marie Snoek de Nooij (geb 1893, weduwe van Govert Snoek) 08.2A 28A met haar kinderen Rie, Johan, Wim

bron: familiealbum van Rie Snoek, geb 1918, Govertdochter     tzt persoonsnummers 9e generatie toevoegen

Snoeken familiedag in Leerdam 1954. Staand - van li naar rechts:

* Co, zus van An Snoek-Both

* Johan Snoek, geboren 1891, gehuwd met Go Bikker

* Lien Snoek, geboren 1887, weduwe van Boud Monshouwer, 08.2A 28

* Jan Snoek, geboren 1902, gehuwd met Ali van Andel 08.2A 28J 

Alie Snoek-van Andel, geboren 1903, geh met Jan Snoek 08.2A 28J 

Nel Snoek, geboren 1892 08.2A 28D 

An Snoek Both, geb. 1897, weduwe van Henk Snoek 08.2A 28E 

Ko de Nooij, geboren, 1897, gehuwd met An Snoek 08.2A 28H 

Zittend,  van li naar rechts:

Go Snoek-Bikker, echtgenote van Johan Snoek 08.2A 28C 

Marie Snoek-de Nooij, geb 1893, weduwe van Govert Snoek 08.2A 28A 

Henny van der Kouwe-Snoek met haar kinderen  (Henny is dochter van Henk Snoek&An Both; oudste 2 kinderen zijn  Herman Daniel geb 1951 en Hendrik Alibert geb 1952)

An de Nooij-Snoek, geboren 1899, gehuwd met Ko de Nooij 08.2A 28H 

bron: familiealbum van Rie Snoek, geb 1918, Govertdr  (persoonsnr's 9e gemeratie nog toevoegen)