02-01. Anekdotes. Verhalen uit de wijk.
Teksten Ria Snoek, tenzij anders vermeld
Tekeningen Marga Versluijs
Bron: De meeste anekdotes zijn eerder verschenen in het personeelsblad van Stichting Thuiszorg Groot Rijnland / Activite
Aanvullende zorg voor katten, en gat in de markt?
Mevrouw Pieterse woont samen met haar dochter. Als moeder wat slechter ter been wordt, helpt zij haar met het klaarmaken van een ontbijt en het avondeten. Als mevrouw vermagert, adviseert de huisarts om haar vaker kleine maaltijden te geven en krijgt mevrouw ook medicijnen.
Tot voor kort kon de dochter, als ze met vakantie ging, aan de buren vragen een oogje in het zeil te houden. Vorig jaar vroeg ze hulp van de wijkbejaardenverzorging aan voor haar moeder.
Omdat moeder, behalve slecht ter been, nu ook af en toe incontinent is, denkt de dochter dit jaar al aan aanvullende thuishulp of een tijdelijk opname in een bejaardenhuis of verpleeghuis.
Zo ging het ook met onze poezen. We hebben twee katten van 15 jaar oud. Na onze vorige vakantie was Pluim broodmager. Volgens de dierenarts moesten we hem vaker kleine porties te eten geven, bovendien moest elke dag een pilletje door zijn eten geprakt worden.
Nu eet Pluim veel, maar bij voorkeur het voer van zijn zus. waar geen medicijnen in zitten. Snuf eet traag, je moet het eten er bij wijze van spreken 'in aaien". Dat vonden we teveel gevraagd van de buurvrouw.
We gingen dus op zoek naar een oppas aan huis in plaats van iemand die twee keer per dag even langs kwam.
De zoon van een collega bracht uitkomst. Hij nam de zorg voor onze huisdieren op zich, evenals de zorg voor onze planten (dat zijn er veel) en voor zichzelf. Alles voor het eerst, want hij woont nog "thuis”.
Na twee weken vakantie bleken onze huisdieren en planten het experiment prima doorstaan te hebben. De oppas had het zelf gelukkig ook goed overleefd, al nam het huishouden veel meer tijd in beslag dan hij verwacht had!
Aanvullende zorg voor katten, een gat in de markt?
Alphahulp
Mijn buurvrouw is 80 jaar oud en gaat lichamelijk hard achteruit. Ze stond al twee jaar op de wachtlijst voor alphahulp. Ik adviseerde haar om eens te bellen. Dat deed ze, met als antwoord dat ze nog op de wachtlijst stond. Niet handig, waarschijnlijk was de indicatie van het RIO ook al verlopen, dacht ik.
Op het hoofdkantoor in Leiden deed ik navraag. Daar kreeg ik te horen dat mijn buurvrouw misschien nog wel drie jaar moest wachten, omdat in Leiderdorp nauwelijks alphahelpsters* beschikbaar waren.
“Wat adviseer je dan?” vroeg ik geschrokken.
“Een nieuwe indicatie aanvragen, maar dan voor een helpende A”, was het antwoord
I
Ik gaf de boodschap door, inclusief het telefoonnummer van het RIO**. Kort daarna stond er een helpende op de stoep. Hoera!
Dus: mocht je iemand kennen die al jaren op de wachtlijst staat voor een Alphahulp, dan weet je nu, welk advies je kunt geven!
* Alphahelpende: zzp die bij cliënten komt schoonmaken. Een Alphahelpende was niet in dienst van de thuiszorg, de client betaalde hen rechtsreeks. Een helpende A was wel in loondienst
** RIO, regionaal Indicatie Orgaan, voorloper van CIZ
Bloed
Eens kwam ik als wijkverpleegkundige bij een mevrouw, waar we helpen met het verzorgen van de trachea canule. Ze was nogal in paniek.:
“Ik heb bloed opgehoest, kijk maar op het gaasje”, zei ze.
“Mevrouw. dat is helemaal geen bloed. Dat ziet er uit als bessensap of zo.” antwoordde ik haar.
Het was even stil. Toen zei ze "O, dat kan. Ik heb gisteren aardbeienijs gegeten!”
Wat was ze opgelucht!
“Wat hebben we toch een mooi beroep!”, dacht ik
Binnenkomen (1)
Op mijn gebel wordt niet altijd opengedaan, maar na een jaar of achttien in de wijk weet ik dat er dan vaak ergens een sleutel ligt of een touwtje achter de brievenbus hangt. Dieven weten dat natuurlijk ook. Gelukkig komen die zelden bij onze cliënten op bezoek. Maar ook bij mij gaat het wel eens mis.
Mevrouw A deed niet open. De brievenbus was ver weg. Misschien een sleutel op de richel boven de deur? Ik probeerde het.
Gevolg: een wolk stof dwarrelde op mij neer en eenmaal binnen moest ik eerst mijn handen wassen...
Binnenkomen (2)
Binnenkomen (2)
De heer B deed niet open. Ik voelde met mijn hand in de brievenbus en ja hoor: de deur ging open. Een mevrouw die even verderop met een buurvrouw stond te praten kwam woedend aanhollen.
- “Wat doet u in mijn huis?”
- “Ik kom voor mijnheer B”
- “die woont hier niet.”
- “maar dit is toch nummer 40?”
- “jawel, maar mijnheer B woont hier niet.“
Met enige moeite wist ik haar ervan te overtuigen dat ik geen inbreker was. Maar ik mocht niet naar binnen om in een telefoonboek of zo te kijken, waar die mijnheer dan wel woonde (we hadden nog geen mobieltjes, ik kon het planbureau dus ook niet om hulp vragen). Bij de volgende cliënt mocht ik in het telefoonboek kijken. Mijnheer woonde in de zelfde straat, maar ik had het huisnummer verkeerd opgeschreven.
Ontbijt
In de weekenddienst moest ik naar een mevrouw die ik nog niet kende. Taakomschrijving was: Insuline + medicijnen + ontbijt. Mevrouw is vergeetachtig.
Nu weet ik uit ervaring dat het ontbijt klaarmaken in zo’n geval de meeste tijd kost. Want in het dossier staat meestal goed genoteerd waar je de medicijnen kunt vinden, maar zelden of nooit wat het ontbijt inhoudt en waar je dat kunt vinden. Zo ook hier.
- “Eet u ‘s morgens brood of iets anders?”
- “Brood”
- “Waar kan ik dat vinden? “
- “In de broodtrommel natuurlijk “
- “Waar staat de broodtrommel?” In haar ogen zakte mijn IQ naar 50.
- “In de kast, natuurlijk!“
- “Welke kast?” vroeg ik wanhopig, want ik had er al een flink aantal geopend.
Inmiddels was mijn IQ volgens mevrouw vast nog lager ....
- “Beneden!”. In het 2e lage kastje vond ik inderdaad de broodtrommel.
Maar nu nog een bord. Ik had al acht keukenkastjes open gehad zonder een bord te zien.
- “Weet u ook waar ik een bord kan vinden?”. Ik voelde me wat ongelukkig
- “In die kast”. Ze wees naar een mooie kast in de zitkamer. Met zes deurtjes. Die allemaal op slot zaten. Ik durfde geen nieuwe ondervraging te starten naar de sleutel en pakte een vuil bord van het aanrecht...
Anno 2018 is maaltijden klaarmaken een taak van de WMO, en komen er meestal andere hulpverleners voor.
