Mijn zus, vijf jaar jonger dan ik, kreeg eind augustus 2022 de diagnose MDS (Myelodysplastisch syndroom), een bloedziekte met vele vormen, van nauwelijks lastig tot levensbedreigend. Na vele onderzoeken bleek dat zij de ernstigste vorm had.

Ik bood aan stamceldonor te worden, mocht dat nodig zijn, en als ons bloed zou matchen. Vervolgens las ik dat je boven de 50 geen donor mag zijn. Dus verdiepte ik me er verder niet in.  (Over stamceldonatie)

Begin september belde ze me vanuit het ziekenhuis op. Ze had de eerste flinke chemokuur achter de rug, nadat in augustus acute leukemie was vast gesteld. “Je mag tegenwoordig tot 70 jaar stamceldonor zijn. Ik kom er nu voor in aanmerking. Wil je nog steeds donor zijn?“

“Ja hoor, natuurlijk!”, was mijn antwoord.

Haar contactpersoon wist niet zeker of mensen met Parkinson donor mogen zijn, maar we vulden het formulier alvast in.

De volgende dag hoorde ik van haar, dat dat niet mocht. De injecties die je krijgt om extra stamcellen aan te maken, kunnen de Parkinsonklachten verergeren. Ik baalde behoorlijk, want wat zou het fijn zijn als ik mijn eigen zus zou kunnen helpen!

Op de site wordt Parkinson niet als contra-indicatie genoemd. Het zal wel onder ‘andere chronische ziekten’ vallen…

(wie kan stamceldonor worden)

Nu maar hopen dat mijn jongere zus of broer kunnen doneren!

*****

En dat kon. Mijn broer had een match. In november 2023 vond de transplantatie plaats. Half december mocht ze naar huis. We hopen dat haar imuunsysteem snel herstelt. Want nu kan elke bacterie of virus haar het leven kosten.